Ashleigh wordt 13e in Strade Bianche

De Strade Bianche leverde niet het topresultaat op dat AG Insurance-Soudal Quick-Step voor ogen had maar het team toonde opnieuw dat het echt als team rijdt. “We hadden een plan en we voerden het uit maar het resultaat was niet wat we hoopten. Dit is het beste wat we vandaag als team konden doen en dat moeten we accepteren”, vat sportdirecteur Christian Kos de dag samen waarop Ashleigh Moolman Pasio als beste eindigde in 13e positie.

Ondanks de regen eerder deze week in Toscane waren de witte wegen als altijd stoffig. De Italiaanse renster Gaia Masetti reed al eens eerder de Strade Bianche maar deze ervaring was een heel andere.

“Het was zoals verwacht een zware wedstrijd. Ik werd gevraagd om mee te gaan in ontsnappingen, wat ik deed. De samenwerking in dat groepje was niet echt goed dus na een paar kilometer werden we alweer ingehaald. Daarna bleven we als team zoveel mogelijk bij elkaar met de vijfde, de belangrijkste sector, voor ogen. Daarvoor waren er veel valpartijen. We zijn elkaar allemaal een beetje kwijtgeraakt maar gaven nooit op en hebben die langste sector samen overleefd. Daarna waren er veel aanvallen en was het echt dynamisch. Als team hielden we aanvallen onder controle maar de laatste drie sectoren was ik leeg.

Ik ben echter tevreden met mijn prestatie. We koersten als een team en ik ben echt trots op ze allemaal. Het was geweldig om in Italië te rijden. Mijn ouders waren hier ook en dat gebeurt niet meer elke wedstrijd. Het was geweldig om wat extra aanmoedigingen te krijgen voor mij en voor het team.”

Voor ploegleider Christian Kos was het een dag met gemengde gevoelens. Hij had gehoopt dat er een beter resultaat mogelijk zou zijn, maar is ook tevreden met wat hij in de koers zag van het nog relatief jonge en onervaren team.

“We hadden pech met de materiaalpech met Mireia wat wat energie kostte. Het speet haar dat ze niet meer kon geven maar het is niet nodig om sorry te zeggen. Mireia gaf, net als de rest van het team, nog steeds alles voor Ashleigh. We hadden een plan en hebben dat goed uitgevoerd. Het resultaat was er vandaag nog niet maar dat komt binnenkort wel.”

Ashleigh Moolman Pasio werd vorig jaar derde en daardoor waren de verwachtingen hoog gespannen. Ze prijst het teamwerk. In de preview hoopte ze dat er na de belangrijke sector vijf tenminste één teamgenoot aan haar zijde zou staan. Uiteindelijk waren Marthe Goossens, Mireia Benito, Gaia Masetti en Julia Borgström er allemaal nog bij. Het is die vooruitgang die Ashleigh wil benadrukken, hoewel haar overheersende gevoel de teleurstelling is dat ze het werk van het team niet heeft kunnen belonen.

“De ploeggenoten grepen echt deze kans en overtroffen de verwachtingen. Ze counterden de aanvallen en reden vooraan. Ze waren erbij toen ik van fiets wisselde omdat ik achterin wat druk verloor. Het was een goed moment en dankzij hen verliep de terugkeer soepel.

Persoonlijk ben ik een beetje gefrustreerd omdat ik het teamwerk niet op een betere manier kon afronden. Ik zat vast achter een bijna-crash en dat kostte me wat posities. In de voorlaatste sector zat ik te ver naar achteren en het was moeilijk om dat gat te dichten. Mijn resultaat weerspiegelt niet de teamprestaties en het gevoel dat ik in de benen had. Voor mij is het nu op naar de Ardennen met een tussenstop in de Ronde van Vlaanderen. Als team maken we elke wedstrijd grote stappen. Ik ben ervan overtuigd dat ons teamwork snel beloond zal worden in de klassiekers.”